Duże drzewo o regularnym, stożkowym pokroju, powszechnie znane jako srebrny świerk. W swoim naturalnym środowisku osiąga wysokość ponad 30 m. Drzewa rosnące swobodnie posiadają korony ugałęzione do samej ziemi. Gałęzie sztywne, odstające pod kątem prostym od przewodnika. Igły sztywne, zaostrzone, bardzo kłujące, do 3 cm długości,  niebieskozielone. Poszczególne egzemplarze różnią się od siebie intensywnością barwy. Szyszki zwisające, jasnobrązowe, długości 8-10 cm. Gatunek światłolubny, odporny na niskie temperatury i warunki miejskie.